به تازگی فروش محصول خودش را آغاز کرده بود ولی با اکراه گفت دیگر نمی خواهم به این کار ادامه بدهم. به او گفتم تو که همیشه عاشق کارت بودی مگر چه شده! گفت خسته شده ام فایده ندارد ! تعداد زیادی از افراد با تلخی با من برخورد می کنند و من را پس می زنند. از او تعداد فروش ماه گذشته اش را سئوال کردم وقتی آن را اعلام کرد به نظرم معقول به نظر می رسید در ادامه گفتگو متوجه شدم دلیل دلسردی او از ادامه کار، عدم موفقیت در تعداد فروش محصول نبود بلکه رانده شدن از طرف دیگران بود و در واقع تمام توجهش بر تعداد جواب های دلسرد کننده و نوع رفتار دیگران بود.ترس او از موفق نشدن نبود بلکه از آن می ترسید که مبادا دیگران او را برانند و این برایش مهری بر عدم ارزشمندی کارش بود.

اگر نگاهی دقیق تر به زندگیمان بیندازیم بارها و بارها این احساس را تجربه کرده ایم. اینکه اگر افراد زیادی من را طرد کرده اند و من موفق به ازدواج با فرد مناسب نشده ام پس حتما کالای بی ارزشی هستم. اگر همسرم در ارتباط به من خیانت کرده و مرا تنها گذاشته حتما من دوست داشتنی و جذاب نیستم! اگر دوستی یکی دوبار من را به بیرون دعوت کرده و دیگر خبری از او نمی شود حتما اشتباهی از من سرزده و من به اندازه کافی خوب و لایق نیستم!احساس طردشدگی ناشی از ذهن نجواگر و نتیجه پیامهای منتقد درونی ماست و ما قادر به مدیریت این احساسات منفی هستیم اگر از بیزاری به عشق ورزی خودمان روی آوریم.

در ابتدا کنترل ذهن کاری سخت به نظر می رسد مثل بچه کوچکی که هر شب تا دیروقت بیدار می ماند و ناگهان شما تصمیم می گیرید باید هر شب ساعت هشت شب بخوابد ، این بچه در مقابل قانون جدید عصیان می کند، جیغ می کشد و تمام تلاشش را می کند که دیر بخوابد. اگر تسلیم شوید هیچ راه دیگری برای تربیت او وجود ندارد. اما اگر به آرامی به تصمیم تان بچسبید و محکم و استوار باشید طی چند شب قانون جدید بنا خواهد شد. ذهن نیز همین گونه است، می توانید آن را تربیت کنید اگر در این کار جدی باشید و به خودتان یادآوری کنید که من قربانی و درمانده افکار خود نیستم و می توانم با تمرکز بر عشق به حس ارزشمند بودن دست یابم.

نویسنده : لیلا امیری نسب