دیپاک چوپرا می گوید، ما درون دنیا نیستیم ، دنیا درون ماست. هر صفت مثبت و یا منفی که در دیگران وجود دارد و ما را آزار می دهد قطعا در درون خودمان وجود دارد. وقتی این را شنید با حالت گیجی و تاکید گفت من دختر آرام و مودبی هستم و از رفتار توهین آمیز و فحاشی طرف مقابلم بیزارم، این صفت به هیچ وجه نمی تواند در من وجود داشته باشد. به او گفتم شما در دوران کودکی و در سطح پیش نویس زندگیتان بارها این پیام را دریافت کرده اید که یک دختر خوب فریاد نمی زند و فحاشی نمی کند، شما برای اینکه بچه ای دوست داشتنی باشید این صفت منفی را به بخش تاریک اتاق ذهن ناخودآگاهتان رانده اید و درب آن اتاق را برای همیشه قفل کرده اید.

اگر اکنون فحاشی نمی کنید دلیلش این است فرصت بروز آن را به خودتان نداده اید. شما با سرکوب این حس تلاش می کنید همان دختر بچه دوست داشتنی برای دیگران باشید و در این مواقع احساس خشم را فرو می خورید و زهر و سم آن را به درونتان می ریزید تنها به این دلیل که از دیگران تایید دریافت کنید.

تمام افراد دور و برشما بازتاب درون شما هستند و اگر اکنون در زندگی شما حضور دارند قطعا این ویژگی را در درونتان دارید. برای خلاص شدن از این شرایط باید ابتدا آن ویژگی را در خودتان بپذیرید و وقتی از رفتار کسی ناراحت هستید بدون نیاز به تاییدطلبی، خشم خاموش خود را با الگوی رفتاری قاطع ابراز کنید، و به مرور زمان وقتی به این بخش وجودت عشق می ورزی، انرژی درونت تغییر می کند، در نتیجه آن فرد یا دست از رفتارهای زننده خود برمی دارد و یا از مدار فرکانسی شما خارج می شود.

نویسنده : لیلا امیری نسب