این دربازکن را کجا قایم کردی؟…

کوری ! همون جا، توی کشوی کابینت..

شوهر از زنش خواست جای دربازکن را به او نشان دهد، البته انگیزه اصلی او از سئوالی که کرد از جنبه (بالغ) بود. چون اطلاعات ساده ای را طلب می کرد، اما در کلمه (قایم کردی) یک انگیزه موذیانه ای نهفته بود (یعنی هیچ وقت از وضع خانه داری تو سردرنیاوردم، بیچاره شدم.. اگر میشد فقط یک دفعه، فقط یک دفعه، معلوم باشد در این خانه چی کجاست؟ ) و آنجا بود که بطری نوشابه شوهر، هنوز در دستش باز نشده بود که (بازی سرسام) بین او و همسرش آغاز شد…

طبق نظریه تحلیل رفتار متقابل می توانم بگویم، اگر زن آن روز حالش خوب باشد و بداند چگونه پاسخ مناسبی به این پرسش بدهد و با شوخ طبعی بگوید: (عزیزم من در بازکن را توی کشو پهلوی قاشق ها قایم کرده ام ) این قائله به خیر و خوشی ختم می شود.

اما اگر  آن روز احساس (غیرخوب) (کودک) زن به قلاب افتاده باشد فقط به کلمه (قایم کردی) توجه کند، جوابش چیزی در این حدود است (کوری …)

داستان دربازکن، یک داستان تکرار شونده از جنگ و مشاجره ، دادو بیداد، کوری و خریت بین انسانهاست که می تواند به سادگی کنترل شود به شرط آنکه ( بالغ ) شخصیت آدمها بر امور مسلط شود. به گفته دکتر اریک برن، قدرت واقعی در خویشتن داری است. انسان هر قدر بیشتر پاسخ های خودبخودی و قدیمی (والد) و (کودک) را کنترل کند، بهتر میتواند در روابط خود با دیگران صمیمت ایجاد نماید.

 نویسنده : لیلا امیری نسب 

بیشتر بدانید:

آموزش تحلیل رفتار متقابل -والد -بالغ -کودک